ΜΑΘΗΜΑ 15ο
Η ΕΝΤΑΣΗ ΤΗΣ ΠΡΟΣΠΑΘΕΙΑΣ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΟΔΗΓΗΣΕΙ ΤΟΝ ΑΝΘΡΩΠΟ ΜΟΝΟ ΣΕ ΜΙΑ ΝΥΧΤΑ ΣΤΗΝ ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΗΣ ΕΠΙΣΤΗΜΗΣ
Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΟΥ GALOIS
1832. O 20χρονος Galois βρίσκεται σε ένα μπαρ των Παρισίων με το φίλο του, τον Αύγουστο (Auguste Shevalier), όπου του αφηγείται τον πόνο του και τους καημούς του. Από μικρή ηλικία με τις μαθηματικές του ανακαλύψεις έδειχνε ότι επρόκειτο περί εξαιρετικής μαθηματικής ευφυΐας. Ο καθηγητής του στο γυμνάσιο M. Venier πρότεινε στους γονείς του να επιτρέψουν στο παιδί να γίνει μαθηματικός και όχι ρήτορας που ήθελαν, γιατί ήταν γεννημένος για τα μαθηματικά.
Το 1828 επιχειρεί να εισαχθεί στο Πολυτεχνείο αλλά απορρίφθηκε για τις δημοκρατικές του πεποιθήσεις. Το ίδιο συνέβη και την επόμενη χρονιά. Είχε προηγηθεί η απόπειρα δημοσίευσης εργασίας για τα συνεχή κλάσματα αλλά ο σημαντικός μαθηματικός Cauchy που ήταν ο κριτής προσποιήθηκε ότι την έχασε.
Στη συνέχεια γράφει τρεις εξαιρετικές εργασίες με τις οποίες συμμετείχε σε διαγωνισμό της Ακαδημίας των Παρισίων και οι οποίες έδιναν απάντηση στο ερώτημα: Πότε είναι επιλύσιμη μία αλγεβρική εξίσωση. Για μία ακόμη φορά τα χειρόγραφα χάθηκαν. Ευτυχώς είχε κρατήσει αντίγραφα και τα υπέβαλε πάλι για τον επόμενο διαγωνισμό. Η απάντηση αργούσε. Μετά από πιέσεις οι κριτές Lacroix και Poisson αναγκάζονται να του πουν ότι απορρίφθηκαν. Είναι γεγονός ότι η αξία και τα προσόντα χρειάζονται και τις ευτυχείς συγκυρίες για να αναδειχθούν. Δυστυχώς στην περίπτωση του Galois συνέβησαν αλλεπάλληλες ατυχείς συγκυρίες.
Απογοητευμένος από όσα του συνέβησαν ένα απόγευμα του Μαΐου του 1932 βρίσκεται με τον φίλο του Augousto σε ένα μπαρ των Παρισίων και του λέει «Ένας υποψήφιος ανώτερης ευφυΐας είναι χαμένος, αν βρει μπροστά του έναν εξεταστή μετρίας ευφυΐας». Λέγοντας αυτά βγάζει ένα πικρόγλυκο χαμόγελο με αναστεναγμό και λέω πικρόγλυκο, γιατί ίσως στο βάθος αντίκριζε τα μάτια μιας πανέμορφης χαμογελαστής Παριζιάνας. Δεν αργεί να τον πλησιάσει ένας αξιωματικός του Γαλλικού στρατού και του λέει: «Για τα μάτια της κοπελιάς το πρωί θα μονομαχήσουμε» και του αφήνει ένα όπλο πάνω στο μπαρ. Εκείνη τη νύχτα ο Galois μας άφησε όλη την επιστημονική διαθήκη που προλάβαινε να γράψει. Έγραφε – έγραφε – έγραφε συνεχώς. Έγραψε ένα θησαυρό για τη σύγχρονη Άλγεβρα, που αργότερα ονομάστηκε «ομάδες Galois», οι οποίες διδάσκονται σήμερα στους φοιτητές του Πολυτεχνείου και των Μαθηματικών σχολών όλου του κόσμου.
Το επόμενο πρωί ο Galois στα 20 του χρόνια έπεσε από το βόλι του Γάλλου αξιωματικού από τα 25 βήματα. Δεν γνωρίζουμε αν συνειδητά ή από τη μεγάλη συγκέντρωση να μας αφήσει όσο περισσότερα προλάβαινε από το θησαυρό που είχε στο μυαλό του δεν έβαλε βόλι στο όπλο του.
Οι άνθρωποι του αφαίρεσαν τον «τσαμπουκά» για τις ιδέες του καθώς και τις σπουδές. Το βόλι του αφαίρεσε τη ζωή. Τη δόξα όμως όχι. Σήμερα κατέχει εξέχουσα θέση στην ιστορία της επιστήμης χωρίς να έχει πάρει το αντίστοιχο πτυχίο.
Του Αθανάσιου Λιπορδέζη